Wat is er nu eigenlijk gaande?
Na een zevental jaren van economische en financiële crisis krabbelt de zakenwereld weer langzaam op. Sterker nog, in het hogere segment heeft het werk eigenlijk niet stil gestaan. Meer dan ooit moest er meer worden gedaan met minder mensen, als gevolg van reorganisaties. En in de nieuwe economische werkelijkheid is dat feitelijk niet veranderd.
Vroeg beginnen, lange dagen en veel overuren maken is de normaalste zaak van de wereld. Net als strakke deadlines, scherpe targets en uitdagende doelstellingen. Door, door, door. Meer, meer, meer. Mensen schieten echter ‘de persoon’ in zichzelf nogal eens volledig voorbij. Hoe erg is dat?
Laten we de groep die buiten het arbeidsproces is terechtgekomen niet uitsluiten. Deze groep vormt een aanzienlijk deel van onze samenleving. Gezinshoofd(en) die hun baan kwijt zijn en met enorme schulden komen te zitten en een enorme druk op het gezin legt. Kinderen die het opeens met minder moeten doen. Minder aandacht, zakgeld, vrijetijdsbesteding en ga zo maar door. Deze groep dreigt te verzinken in hun sociaal-economisch plaatje wat ooit schitterde.
Het begint meestal met een gevoel van onbehagen, vermoeidheid, te weinig slaap, ongeduld, weinig tot geen ontspanningsmomenten en geen tijd nemen voor jezelf. Nogal eens ontaardt dit in het oneigenlijk gebruik van medicatie en een –door de omstandigheden ingegeven– andere leef-, eet- en drinkstijl.
Mensen die onder deze omstandigheden leven, verwaarlozen hun lichamelijke en geestelijke gezondheid onbewust. Ze weten dat vaak van zichzelf, maar hebben geen behoefte aan lange therapieën of diepgaande gesprekken hierover. Laat staan dat ze aan de slag willen met eventuele nare, traumatiserende ervaringen die een optimaal functioneren in de weg zitten. Kortom, er wordt (te) veel van je gevraagd door je omgeving.
Bieden medicijnen die symptomen bestrijden een structurele oplossing?
De verleiding is groot om te kiezen voor medicijnen (drugs) om de ingeslagen weg te kunnen vervolgen. Farmaceutische bedrijven houden deze keuze in stand en halen hun verdiensten uit producten die in sommige gevallen een afhankelijkheid bij de gebruiker ontwikkelen.
De meeste medicatie reguleert, remt of onderdrukt de symptomen door in te grijpen op lichaamseigen stoffen. Naar de dieperliggende oorzaken van een probleem wordt onvoldoende gekeken. We kennen allemaal de medicatie met een gele sticker en de invloed ervan op onze psyche en ons functioneren. Medicatie die een nadelige invloed heeft op de productie van dopamine en endorfine, de lichaamseigen drugs voor een prettig en fijn gevoel. De medicijnen worden bovendien uitsluitend getest voor de aandoening waarvoor ze zijn ontwikkeld. Mogelijke risico’s en bijwerkingen bij ander gebruik zijn niet duidelijk. Wie leest tegenwoordig de gehele bijsluiter?
Artsen zouden op grote schaal medicijnen voorschrijven, die zijn gemaakt voor andere ziektes dan die waar hun patiënt aan lijdt. Dat blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad en Reporter Radio. Volgens de Inspectie voor de Gezondheidszorg en de beroepsvereniging voor apothekers wordt minstens de helft van de medicijnen voorgeschreven voor een andere aandoening dan waar de medicijnen eigenlijk voor gemaakt zijn. Artsen komen er zelf achter dat sommige middelen ook bij andere kwalen kunnen worden ingezet. Vervolgens delen zij die kennis via vakliteratuur of onderling overleg, zo blijkt uit het onderzoek.
Ook het gebruik van vitamines en voedingssupplementen is in veel gevallen overbodig. De Consumentenbond2 reageert op het onnodig gebruik van allerlei vitaminepillen. De reclame spots laten ons anders geloven. Onderzoekster De Jong is het daar niet mee eens en stelt dat ons lichaam vitamines en mineralen aanmaakt en dat de rest via voeding ons lichaam binnenkomt. Het is overbodig om geld en tijd te besteden aan supplementen voor een zogenaamd betere gezondheid.
Tot slot zijn velen bekend –naast medicatie, vitamines en voedingssupplementen– met de (lange) trajecten bij een psycholoog. Die leiden vaak tot ervaringen als: ‘ze verdienen veel aan luisteren en gepraat, maar ik denk wel dat ik het zelf kan’ en ‘ik heb er niet uitgehaald wat ik wilde.’ Uiteraard geldt dit niet in alle gevallen. Er zijn ook zeer goede ervaringen van een handvol psychologen uit grote steden.
De afhankelijkheid van de medische wereld is de afgelopen twee decennia enorm gegroeid. Dit kost de samenleving vele miljarden. Het is dan ook gerechtvaardigd je af te vragen of het allemaal wel nut heeft gehad. Waar blijven de échte cijfers? Als er al een onderzoeksrapport verschijnt, weten wij als burgers slechts datgene wat de media ons voorschoteld.
Mijn kritiek richt zich niet op de medische wereld die ons gezond wil houden. De medische wereld is noodzakelijk voor het bestrijden van ziekten en aandoeningen en voor het blijven ontwikkelen van nieuwe methoden en modellen. Ik richt mijn kritiek op het schemergebied van de medische wereld waar ‘gemakshalve’ en uit winstbejag middelen en methoden worden voorgeschreven waar volgens Lifestyle Care Concept 01 betere alternatieven voor zijn. De vraag blijft echter “wat is goed voor mij/ wat past in mijn persoonlijke situatie?”